Jeszcze jakiś czas temu treści, które były prezentowane dzieciom (w książeczkach dla nich przeznaczonych, kreskówkach, filmach czy programach telewizyjnych) miały wyłącznie charakter dydaktyczny. Służyły wychowywaniu młodego pokolenia. Socjalizacji. Przekazywaniu wartości.Na ogół główny pozytywny bohater walczył ze złem (był też bohater negatywny), pokonywał masę przeszkód, ale w związku z tym, że był wytrwały, prawy, dobry – koniec końców zwyciężał. Przekaz był jasny. Dobro w sposób prosty i oczywisty odróżniało się od zła. Nie było odcieni szarości. Świat przekazywany dziecku był przerysowany, tak żeby z łatwością mogło odróżnić dobro od zła. I tak, żeby było dla niego jasne, która postawa jest nagradzana. Rodzice nie mieli więc potrzeby czytania każdej książeczki zanim ją przekazali dziecku, czy oglądania wcześniej każdej bajki czy programu telewizyjnego zanim pozwolili obejrzeć go dziecku. Było jasne, że skoro coś jest przeznaczone dla dzieci ma jasny przekaz i służy jego wychowaniu.
Od jakiegoś czasu te zasady przestały funkcjonować. W przekaz wkradło się relatywizowanie. Przekazywane treści już nie są takie oczywiste. Już nie jest tak czarno-biało. Czasami nawet dorosłym trudno odróżnić, który bohater jest dobry, a który zły. I niekoniecznie na koniec zwycięża dobro. Niekoniecznie przekazywane są treści, które chcielibyśmy przekazać dziecku w wychowaniu. To, że książeczka ma piękną szatę graficzną przeznaczoną dla dzieci, nie zawsze oznacza, że jej treść jest taka, jaką sami chcielibyśmy przekazać dziecku. To, że kreskówka czy program telewizyjny przeznaczone są dla dzieci niekoniecznie oznacza, że nie ma w nich treści, które nie są odpowiednie dla naszych dzieci. I warto to sobie uświadomić.
Oczywiście, dla nas rodziców kontrolowanie tego jest kolejnym zadaniem do wykonania, w tysiącu spraw, z którymi każdego dnia musimy się zmierzyć. Ale udawanie, że tego nie ma, nie sprawi, że tego nie będzie. Warto w tym miejscu przypomnieć art. 72 ust.1 Konstytucji: „Rzeczpospolita Polska zapewnia ochronę praw dziecka. Każdy ma prawo żądać od organów władzy publicznej ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją” i z całą świadomością z niego korzystać.
Do dyspozycji pozostaje w tym względzie Rzecznik Praw Dziecka, z którym można się skontaktować również za pomocą formularza dostępnego tutaj. Natomiast jeśli jakieś treści uznamy za nieodpowiednie dla dzieci w filmach, kreskówkach czy programach telewizyjnych skierowanych do nich można to również zgłaszać do Krajowej Rady Radiofonii Telewizji - także za pomocą odpowiedniego formularza, który jest dostępny tutaj.
Nie ma innej drogi niż reagowanie, kiedy próbuje się przekazywać naszym dzieciom treści, kóre my rodzice uznajemy za nieodpowiednie.
