Syndrom uchodźcy

 

 

Osoby, które w wyniku wojny musiały zmienić miejsce zamieszkania, zauważają wzrost poziomu lęku o własną przyszłość oraz o życie i zdrowie swoich bliskich. Czują beznadziejność, niepewność, tęsknotę za domem, poczucie winy i wstydu, wątpliwości itp. Takie spektrum emocji paraliżuje i uniemożliwia racjonalne działanie oraz adaptację w nowym miejscu, a to prowadzi do tzw. syndromu uchodźcy.

Syndrom uchodźcy to zespół objawów, reakcji organizmu człowieka na stres wywołany wymuszoną przeprowadzką.

Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób nie rozpoznaje zespołu uchodźcy jako chorobę. Jest to bardziej ogólny termin określający zespół objawów, gdy osoba doświadcza ciągłego lęku, wahań nastroju, epizodów depresyjnych i nie może planować przyszłości.

Syndrom uchodźcy to zmiana stanu świadomości spowodowana traumą rozłąki z miastem, w którym osoba się urodziła.

- Zwiększona drażliwość
- Poczucie winy za przebywanie w bezpiecznym miejscu
- Niemożność radowania się i odczuwania pozytywnego nastroju
- Poczucie bezradności
- Depresyjny nastrój
- Agresja
- Wahania emocjonalne w stosunku do miejscowej ludności — od poczucia wdzięczności do poczucia złośliwości wobec osiadłego życia.

Z biegiem czasu zespół tych uczuć może doprowadzić do zaburzeń depresyjnych, zespołu stresu pourazowego, chorób somatycznych, a co za tym idzie, zmiana jakości życia osoby, która z różnych powodów zdecydowała się na ucieczkę z kraju.

Znajdując się w deficycie i przetrwaniu, człowiek poświęca dużo energii na stabilizację swojego stanu psychoemocjonalnego. Nasilają się konflikty zewnętrzne i wewnętrzne, problemy osobiste. Niedokończone sprawy stają się przyczyną złego nastroju.

Dość trudno jest utrzymać koncentrację na adaptacji, samorealizacji i poszukiwaniu wewnętrznego potencjału.

- Zaakceptuj fakt, że Twoje uczucia są normalną reakcją na nienormalne okoliczności.
- Przywróć samoopiekę. Sen, jedzenie, spacery. Powrót do przedwojennych nawyków domowych – poranna kawa, jogging i tym podobne.
- Znajdź psychologa w swoim mieście i zapisz się na konsultację. Być może to właśnie w rozmowie ze specjalistą będziesz w stanie poczuć swój wewnętrzny potencjał i znaleźć punkty oparcia.
- Rozmawiaj o swoich uczuciach z otoczeniem. Czasami informacja zwrotna pomaga spojrzeć na problem z zewnątrz, znaleźć alternatywne wyjaśnienia i znaleźć nowe strategie adaptacji.
- Zrozum, że nie trzeba wstydzić się swojego bezpieczeństwa, tego, że ratujesz siebie i swoją rodzinę.

 

Rozpocznij proces socjalizacji w nowym miejscu. Zrób plan na tydzień, staraj się zaplanować nie tylko rozwiązywanie problemów, szukanie pracy i uczęszczanie na kursy językowe, ale także odpoczynek.

Głównym celem adaptacji uchodźców jest jak najszybsze oswojenie się z nowym środowiskiem przy minimalnych stratach moralnych i fizycznych. Można to osiągnąć, rozwiązując następujące pytania:
1) Dostosowywać się do nowych okoliczności;
2) Nie przeciwstawiać się;
3) Angażować się w produktywną pracę;
4) Zyskać poczucie bezpieczeństwa.

Powodzenie adaptacji zależy nie tyle od specyfiki i obiektywnych właściwości sytuacji, ile od specyfiki i dostępności poszczególnych zasobów, adekwatności i skuteczności strategii ich zastosowania.

Wybierając strategię działania przyspieszycie proces adaptacji, a co za tym idzie - unikniecie konsekwencji syndromu uchodźcy.

Autorka artykułu
Psycholog kliniczny Liudmyla Yashchenko
Gabinet Terapii Integracji Sensorycznej Liudmyla Yashchenko
https://happydo.pl/

 

FUNDACJA KAŻDY WAŻNY
Centrum Rozwoju i Terapii dzieci, młodzieży i dorosłych w Olsztynie
https://kazdywazny.pl/