Zmiana sezonów, czyli przegląd szaf

Wbrew pozorom nie będę narzekała. Lubię to. Nie lubię, jak ludzie narzekają, że za zimno (zimą) albo że za ciepło (latem) albo że pada (jesienią) albo czemu jeszcze nie jest ciepło (wiosną). Nie dogodzisz niektórym.

 

Zmiana sezonów ostatnio u nas w domu tylko x3, bo starszaki ogarniają się same. Ale poczekajcie! Raczej x5, bo siebie i męża też ja „ogarniam”. Wyjmuję ze strychu zapomniane przez wakacje kurtki, buty jesienne, czapki i następuje wielkie przymierzanie! Haha! Robię wszystko, żeby ciuchy jesienne na mnie pasowały, ale z dziećmi to wiadomo. Wyrastają tak szybko! Apaszki i czapki pasują nawet na mnie co roku!

Wysypuję te rzeczy na środek pokoju i następują „oględziny”. Oczywiście towarzyszą temu okrzyki zachwytu: „Ooooo!! Moja ulubiona czapka!” albo niezadowolenia: „Seriooo? Nikt się tego jeszcze nie pozbył? Mam nadzieję, że nie każecie mi w tym roku w tym chodzić!”.

 

 

Też tak macie? Jestem pewna, że tak! Później następuje selekcja. Trzeba rozdzielić ciuchy pomiędzy poszczególne dzieci a to, co nie pasuje na nikogo zazwyczaj rozdajemy wśród znajomych. Oczywiście w każdym domu taka selekcja się odbywa więc jedne „siaty” wynoszę, inne do mnie przychodzą. Później trzeba spakować rzeczy letnie. I to znowu jest czas na selekcję, bo wiadomo, że z letnimi rzeczami jest inaczej. Jesienne założyć można też na wiosnę, ale letnie tylko w jednym sezonie.

Zazwyczaj mam zamiar od razu pozbyć się tych, które za rok na bank będą za małe. Tak! Macie rację! Oczywiście nie mam na to czasu ani siły, bo selekcja jesiennych pochłonęła w całości wszystkie ich zasoby.

 

 

Upycham wszystko w wielkie kartony a nad głową mam już męża, który zawsze wtedy przypomina: „Tylko opisz ten karton, że to są letnie rzeczy! Nie chcę się później zastanawiać, co targać z tego strychu!”.

Opisuję więc kartony po raz enty. W tym roku już zaczęłam pisać na kartkach i przyklejać, bo opisów na kartonach było już z dziesięć i nawet ja traciłam rozeznanie, co ostatecznie się w nich znajduje. Bo raz było napisane: „Za małe na J, za duże na E”, później pisałam rozmiary, były też napisy z czasów przeprowadzki: „Górna półka z szafy dziewcząt” albo po prostu: „Lato”. Nie wszystko mieści się w kartonach więc są też walizki.

 

 

Lubię te wycieczki na strych. Jedno chowasz, drugie wyciągasz. Oczywiście ja wchodzę tam tylko, żeby wskazać odpowiednie pudła i walizy a mąż je znosi. Ze znoszeniem nie jest tak trudno. Gorzej z wnoszeniem ich potem. Mamy taki mały korytarz na piętrze. Stoją tam, jak w poczekalni, pudła czekające na TEN dzień, kiedy Pan Domu wniesie je na strych.

Zgadnijcie, jakie mają opisy? Nie zgadniecie! Dwa są z napisem: „Żagle” – one stoją stosunkowo krótko, bo tylko od lipca. Rekordzistą jest pudło z napisem (własnoręcznie wykonanym przez naszego ówczesnego siedmiolatka): „ozdoby świonteczne”. I żeby była jasność – nie wielkanocne!

 

 

Zatem widzicie, że nie tylko u was tak jest. Pocieszajcie się tą myślą! A może macie wszystko już poukładane, posegregowane, pochowane na strychu? Zatem - moje gratulacje! Zazdroszczę i bardzo proszę o kilka lekcji, jak to się robi! Serio! Ja ciągle jestem w tyle z tymi tematami.
Spójrzcie na zmianę sezonów jak na dobrą przygodę. Nie warto narzekać, że znowu ta „robota z ciuchami”. Zmień coś w tym roku i podejdź do tego z humorem! I oby jak najwięcej ciuchów na was pasowało! Tego i wam, i sobie życzę!