Mama i syn – jak ważna jest ich relacja w rodzinie

 

 

Z badań wynika, że relacja mamy z synem ma ogromny wpływ na jego dorosłe życie, z czego matki nie zawsze zdają sobie sprawę. To właśnie mama wie, z racji doświadczenia, jak postępować z mężczyznami. Ma już za sobą kontakty z płcią przeciwną, np. z ojcem, bratem, mężem.

 

Według twierdzeń niektórych naukowców, mama stanowi dla syna kogoś w rodzaju dziewczyny na próbę. A to dlatego, że to właśnie ona uczy chłopca, jak budować dobre relacje z kobietami. Kiedy syn jest dzieckiem, wcale nie tak rzadko zdarza się, że w bezgranicznym uwielbieniu twierdzi, iż „tylko z mamą się ożeni”. Każda mama wspomina te chwile z czułością.

 

Mama jest pierwszą miłością syna, a relacja syna z mamą stanowić będzie wzór dla jego przyszłych związków. To duża odpowiedzialność wychowawcza, by mama przygotowała dobrze swoje dziecko do przyszłych, niekiedy skomplikowanych, relacji z osobą, którą obdarzy ono wyjątkowym uczuciem miłości.

 

 

Mama może pomóc synowi w zrozumieniu świata kobiet. Powinna mu wytłumaczyć, że dziewczynki lubią np. chłopców uprzejmych i odpowiedzialnych, mających swoje zdanie, otwartych i z poczuciem humoru. Zwykło się twierdzić, że poczucie własnej wartości dziecka zależy od jego relacji z rodzicem płci przeciwnej. To matka, jako pierwsza kobieta w życiu syna, potrafi utwierdzić go w przekonaniu, że jest wystarczająco dobry taki, jaki jest, autentyczny, bez udawania kogoś innego. Każda mama powinna również pamiętać o swoich własnych doświadczeniach wyniesionych z relacji z ojcem, mężem czy bratem. Zdecydowanie ta praktyka i jej poglądy na płeć przeciwną wypływają na to, jak traktuje własnego syna.

 

Istnieje co najmniej kilka obszarów w sferze relacji mężczyzn i kobiet, których syn może nauczyć się od mamy. Należą do nich:

- umiejętność wyrażania uczuć – nie jest prawdą utarte powiedzenie, że „prawdziwi mężczyźni nie płaczą”, że jeśli mama pozwoli swojemu synowi na wyrażanie żalu, smutku, to wychowa go na płaczliwego i nadwrażliwego mężczyznę. Sposób wyrażania uczuć nie zależy bowiem od tego czy jest się chłopcem/mężczyzną czy dziewczynką/kobietą. Płacz nie zawsze jest oznaką słabości, a często stanowi strategię pomagającą poradzić sobie z trudnościami. Mama powinna nauczyć syna, że ma on prawo prosić o pomoc i ją przyjmować, zawsze wtedy kiedy jej potrzebuje. To jej wrażliwość na potrzeby syna nauczy go wrażliwości na potrzeby swoje i innych, w tym ważnych dla niego kobiet;

 

- okazywanie szacunku kobietom – szacunek to nie tylko powierzchowne gesty uprzejmości. To przede wszystkim dotrzymywanie obietnic i branie odpowiedzialności za swoje postępowanie. To mama pokazuje synowi, że każdą kobietę należy traktować z równą godnością, uczy go, że „nie” zawsze oznacza „nie”, czyli brak zgody. Słowo „nie” wypowiadane przez mamę to najlepsza nauka szacunku dla granic fizycznych i emocjonalnych drugiej osoby. Dlatego każda mama powinna w zgodzie ze sobą ulegać lub nie prośbom syna; 

- szacunek do siebie – wyrażający się w tym, że mama liczy się ze zdaniem syna i nie upiera się w tych sytuacjach, kiedy syn walczy o swoją niezależność. W życiu każdego chłopca przychodzi taki czas, że zaczyna on poszukiwać swojej tożsamości, próbuje sobie odpowiedzieć na pytanie „Kim jestem?”. Warto pamiętać, że kiedy chłopiec odmawia ubrania np. rajstop i w sposób zdecydowany mówi, że nie będzie w tym chodził „bo to jest babskie”, to wszystko co może zrobić mama, to go przeprosić i powiedzieć, że nie wiedziała, iż jest to dla niego takie ważne. Absolutnie niedopuszczalne jest, aby mama mówiła „nie przesadzaj, jest zimno i musisz założyć rajstopy”, gdyż te słowa zaprzeczają godności i pokazują synowi, że coś z nim jest nie tak, skoro nie słucha mamy. Wówczas chłopiec ma dwa wyjścia, albo zbuntować się przeciwko mamie - co jest potem nazywane zaburzonym zachowaniem, albo się podporządkować, na czym traci jego osobowość. Oba rozwiązania są złe;

 

- zbudowanie zaufania do siebie i do świata – podstawą zaufania jest bezpieczeństwo, czyli okazywanie synowi troski i czułości, choćby przez przytulanie i fizyczną bliskość. Oczywiście inaczej będzie ona wyglądać w przypadku 5-latka, a inaczej 15-latka, ale obaj potrzebują matczynej czułości;

- poczucie estetyki, dbania o ciało, odpowiedzialności za swoją przestrzeń, gotowania – zdarza się, że dorośli już synowie o swojej relacji z mamą oraz o tym, że pomimo swoich 30 lat nie chcą się wyprowadzić z domu, mówią, że nigdzie nie znajdą tak dobrej i tak taniej „oferty pobytowej”. Jakkolwiek brzmi to okrutnie, to często zdarza się , że mama wręcz „obsługuje syna”. Pierze, sprząta, gotuje, segreguje mu ubrania itp. Taki rodzaj nadopiekuńczości, wyręczania dziecka we wszystkich nieomal czynnościach związanych z codziennym funkcjonowaniem jest niewłaściwy. Od małego, w coraz większym stopniu, dziecko powinno być nauczone coraz bardziej samodzielnego dbania o swoją higienę, zabawki, odzież itp. W procesie wychowawczym warto się zastanowić, jakim mężem czy partnerem stanie się syn w dorosłym życiu. On naprawdę może być odpowiedzialny za robienie zakupów, sprzątanie wspólnej przestrzeni domowej czy gotowanie. Trzeba pamiętać, że oczekiwania współczesnych dziewcząt co do roli męża, partnera są zgoła inne niż jeszcze 10 czy 20 lat wcześniej.

Mama, która samotnie wychowuje syna, powinna w pierwszej kolejności pozwolić mu na bliską więź z ojcem lub innym mężczyzną, który mógłby być w tej roli. Chłopiec ma bowiem naturalną potrzebę obserwowania i doświadczania świata mężczyzn. Zdarza się jednak, że w sposób świadomy lub nie, samotna mama zniechęca go do tego świata, np. krytykując ojca, obwiniając go o wszelkie niepowodzenia, wytwarzając w chłopcu poczucie obowiązku opieki nad mamą przez całe życie, co może blokować jego osobiste plany na przyszłość w sferze partnerstwa, założenia rodziny.

 

 

Całkiem często zdarza się, że matki robią niemal wszystko, aby ich syn na zawsze pozostał małym chłopcem i nie zmieniał się w mężczyznę. Przypisują mu też często rolę partnera. Taki chłopiec zamiast rozwijać swoją autonomię, coraz bardziej wikła się w stany emocjonalne narzucane przez mamę. W dorosłym życiu, nawet jeśli zwiąże się z inna kobietą, taka relacja skazana jest na niepowodzenie. Bardzo ważne jest, aby samotna mama nie pomyliła syna z partnerem i pozwoliła mu odejść od siebie do innej kobiety, do świata.

 

Syn potrzebuje od mamy poczucia bliskości, miłości, troski, czułości i akceptacji. Mama jest dla niego pierwszym i najważniejszym wzorem kobiecości. Z jej postępowania syn dowiaduje się, kim jest kobieta, jak należy ją traktować i jak w stosunku do niej się zachowywać. Warto, by mamy pamiętały, że wychowując syna, wychowują nie tylko chłopca, ale także, w przyszłości, czyjegoś męża, ojca. Mama stanowi dla syna ważny wzorzec kobiety i daje mu najważniejszą lekcję - lekcję miłości.