Nie ma tego złego… – czyli o tym, czy epidemia może mieć jakieś pozytywne skutki?

Tak, wiem nieco to przewrotne pytanie (to zadane w tytule), bo jakie mogą być dobre strony tego, że wirus szaleje, że niektórzy z nas boją się o zdrowie czy życie najbliższych, inni czują się jak w więzieniu, a jeszcze innych przeraża niepewność jutra… A mimo to, z sondażu przeprowadzonego wśród młodzieży przez Instytut Profilaktyki Zintegrowanej wynika, że czas epidemii przyniósł „pozytywne zmiany w funkcjonowaniu rodzin” u 53% badanych, np. zaczęli „spędzać ze sobą znacznie więcej czasu - częściej rozmawiać i podejmować wspólnie różne aktywności". Mowa również o „zwiększeniu się między nimi poczucia bliskości”. W raporcie podsumowującym sondaż cytowane są wypowiedzi młodzieży, np.: „Poprawił się nasz kontakt, mamy lepsze relacje, zbliżyliśmy się do siebie, dogadujemy się, mniej się kłócimy” lub: „Razem z mamą pogadałyśmy o rzeczach dla nas obu ważnych a wcześniej nie było na nie czasu”, albo: „Ja i moje rodzeństwo jesteśmy bardziej zaangażowani we wspólne dbanie o dom”.

To by się raczej zgadzało z głosami, jakie napływają do naszej redakcji. Otóż - o dziwo! - nie są to głosy rodziców, którzy narzekają na zamknięcie w domu z dziećmi, na trudności związane z nauczaniem na odległość czy zdalną pracą, ale zadowolenie, że w końcu nie trzeba się spieszyć. Że nie ma presji związanej z wieczornym zaganianiem dzieci do łóżek czy porannej gonitwy. Że można tak po prostu pobyć razem i robić rzeczy, na które na ogół nie miało się czasu. Docierają do nas również głosy, że niektórzy rozważają nawet przejście na edukację domową na stałe. A Agata Gramacka w artykule opublikowanym na naszym portalu napisała, że „wejście w tryb stuprocentowo rodzinny, kiedy ma się na to całkowitą zgodę, zajęło (...) niedużo czasu" i że "szybko przypomniało [im] się, że siebie po prostu lubią i lubią razem spędzać czas”. 

„Przede wszystkim nie ma takiej gonitwy, więc jest i mniej stresu z tym związanego – tłumaczy Donata Styczeń, mama dwóch nastolatków i rocznej córki. - Ja też jestem mniej nerwowa. Mam lepszy kontakt z synami. Może dlatego, że ten przymusowy pobyt w domu daje nam możliwość poznania się na nowo. Gdy jest szkoła, praca, codzienne zabieganie nie ma na to czasu. A teraz np. gram z dziećmi w Scrabble, a nie robiłam tego od niepamiętnych czasów. Starsi synowie zaczęli spędzać czas z młodszą córką, bawić się z nią. Kiedy chodzą do szkoły, nie mają takiej możliwości. Można powiedzieć, że dopiero teraz mają okazję naprawdę nawiązać z nią więź”. Na mniejszy stres zwraca też uwagę Celina Mierkiewicz-Wawro, mama jedynaczki: „Jest zdecydowanie mniej stresu związanego m.in. ze szkolną codziennością. Moja córka sama teraz decyduje o tym, czego i kiedy się uczy, w jakiej kolejności. A że jest zdecydowanie bardziej wypoczęta (ma więcej czasu na spanie), to i nauka lepiej jej idzie. Jest też mniej marudna”. Potwierdza to również Milena Gliwa, mama dwóch córek: "Mam mniej stresu związanego z gonitwą, szkołą, zajęciami dodatkowymi, zadaniami domowymi itp. Przyznam szczerze, że jeszcze nigdy nie byłam na takim długim urlopie i nawet mi się podoba. Mimo że bardzo lubię swoją pracę, to będę do niej wracać z lekkim żalem, bo jakoś tak przywykłam to tej kwarantanny, a nawet ją polubiłam. Codziennie ciepły obiad w porze obiadowej, moje córki dopilnowane, w domu ogarnięte, czas na poczytanie książek, no i rano można się wyspać... Jest czas na zabawy, rozmowy, wspólne prace domowe, np. gotowanie, za którym nie przepadałam, a teraz okazało się, że jest całkiem fajne. No i budzik nie dzwoni o szóstej rano!". A Krzysztof Jaworski, ojciec trojga dzieci, mówi wprost: „To dobry czas dla nas. Odpoczywamy. Nagle wszystko się uspokoiło. Mamy czas wytchnienia, nie ma tej gonitwy. Okazuje się, że człowiekowi do życia niewiele potrzeba.”