dr n. med. Andrzej Blumczyński
„Wypuściliśmy na wolność bestię. Nie sądzę myśmy mieli narzędzia pozwalające zrozumieć to, co robimy codziennie. Nie mamy wiedzy o swoich nawykach związanych z tymi urządzeniami.” Czy to słowa Alberta Einsteina na temat broni atomowej? Nie, wypowiedział je Tony Fadell, wynalazca iPoda i współtwórca iPhone’a.
Czy Tony Fadell przesadził? Rzućmy okiem na kilka doniesień naukowych. Według raportu Państwowego Instytutu Badawczego NASK ponad 21% polskich nastolatków korzysta ze smartfona powyżej sześć godzin dziennie, a 12% z nich – powyżej osiem godzin. W badaniach Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę stwierdzono, że 75% sześciolatków sprawnie korzysta z nowych technologii, a tylko 9% potrafi samodzielnie… zasznurować buty. Wśród nastolatków 1,5% młodych ludzi jest znacznie uzależnionych od Internetu, a kolejne 12% wykazuje kilka objawów nadużywania tego medium. Według badań Instytutu Profilaktyki Zintegrowanej ponad połowa chłopców w wieku 12-14 lat regularnie ogląda pornografię – w tej chwili głównie za pomocą urządzeń mobilnych. Nie lepiej jest w branży gier komputerowych – w badaniach amerykańskich wykazano, że niemal co dziesiąte dziecko jest uzależnione od grania.
Czy zatem możliwe jest odnalezienie multimedialnego złotego środka? Wydaje się, że tak. Choć nie ucieszą się Państwo z tej wiadomości, to proponuje się, aby maluchy poniżej drugiego roku życia w ogóle nie korzystały z takich urządzeń. Dla dzieci do lat sześciu optymalny czas spędzany przez ekranem, to pół godziny dziennie, a do dwunastego roku życia godzina dziennie. Młodzieży powyżej dwunastu lat zaleca się maksymalnie dwie godziny kontaktu z multimediami. Co ciekawe, Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne ocenia, że stopień rozwoju mózgu optymalny do otrzymania pierwszego smartfona, to 15-16. rok życia.
Innym godnym uwagi aspektem jest stworzenie w domu stref wolnych od multimedialnych telefonów: rodzinnego stołu, bawialni oraz sypialni (szczególnie na godzinę przed snem). Przydatnym rozwiązaniem może być przechowywanie smartfonów wszystkich członków rodziny w jednym miejscu. Ogromnie istotny jest w końcu przykład własny oraz towarzyszenie dziecku, wprowadzanie go w świat mulimediów: pokazywanie jak nie tracić każdej wolnej chwili na kontakt z ekranem, jak korzystać z bezpiecznych treści, jak unikać ryzyka oszustw internetowych itd. Co nie mniej ważne, warto angażować dziecko w aktywności „w realu” – wszak okazuje się, że głównym motorem pchającym młodych w objęcia cybernałogu jest zwyczajna nuda. Ci, którzy spędzają więcej czasu z bliskimi, więcej rozmawiają, czują afiliację, akceptację i bezpieczeństwo nie szukają oparcia wyłącznie w świecie wirtualnym.
Kudyba K. Problemy okresu dojrzewania. Świat, w którym posty są na chwilę, a zmiany rozwojowe na zawsze. 2019. mp.pl
Zdjęcie ilustracyjne/Pexels.com
