Kreacja Polki - współczesna kobieta się zmienia

 

 

Zmienia się rola kobiet w społeczeństwie, a także ich postrzeganie. Chcą robić karierę, godzić pracę zawodową z życiem codziennym. Są postrzegane jako zdolne menedżerki, coraz więcej kobiet zajmuje wysokie stanowiska z biznesie i instytucjach państwowych.

 

 

Z jednej strony współczesna kobieta postrzegana jest tradycyjne, jako opiekunka domowego ogniska, zarządzającej sprawami domowymi. Z drugiej to wyzwolona jednostka, dynamiczna, poszukująca i obecna w przestrzeni publicznej. Większość współczesnych kobiet łączy w sobie te obszary działania – rodzinny, zawodowy i społeczny.

 

Rodzina była i jest postrzegana jako domena kobiet. Na przełomie wieków model kobiety, jej potrzeb, pragnień i miejsca jakie zajmowała w rodzinie zmieniał się z pokolenia na pokolenie.

W całkiem niedalekiej przeszłości miejscem kobiety była kuchnia, dom i opieka nad dziećmi. To było ich priorytetowe zajęcie. Tworzenie domowej atmosfery, gotowanie i dbanie o to, by wszystkie zajęcia domowe przed przyjściem męża z pracy zostały wykonane. Rzadko która kobieta pracowała a całkowite oddanie się pracy zawodowej zupełnie nie wchodziło w grę. Nieznaczna tylko część z nich potrafiła oderwać się od istniejących stereotypów i podejmowała nowe wyzwania.

 

 

Spoglądając dziś na Polki można bez ryzyka stwierdzić, że większość z nich to kobiety, które dążą do indywidualnej wolności. Są otwarte na świat, na nowe propozycje i sprawnie kontrolują swoje życie.

 

Dla współczesnych Polek duże znaczenie ma praca zawodowa, w której wykazują się znacznymi zdolnościami, w niczym nie odbiegającymi od zdolności mężczyzn. Model i obraz kobiety zajmującej się wyłącznie domem i dziećmi odchodzi dziś już chyba powoli w zapomnienie a mężczyźni coraz częściej przejmują jeszcze niedawno przypisane wyłącznie kobietom obowiązki.

 

Współczesne Polki posiadają zupełnie inną mentalność i pogląd na świat, niż przed laty. To naturalny rezultat zmieniającego się świata. Są niezależne, i choć nieraz zdarza się, że trudniej zdobyć im pracę tak dobrze płatną jak mężczyznom, wykazują sporą inwencję w tworzeniu nowej kreacji kobiety. Chętnie podnoszą swoje kwalifikacje i nie wynika to tylko z warunków stawianych przez pracodawców, lecz z własnej potrzeby samokształcenia i doskonalenia w nowych, nieznanych im dziedzinach.

 

 

Z pewnością można wskazać na kilka czynników, które przyczyniają się do zmian w tym obszarze: rola mediów, społeczna debata, proces wyrównywania praw kobiet i mężczyzn, przeciwdziałanie dyskryminacji kobiet na rynku pracy.

 

Ten obraz nie jest jednak idealny, bo wciąż znacząca grupa kobiet nadal tkwi w szarej rzeczywistości, prowadzenia gospodarstwa domowego „od pierwszego do pierwszego”, bez myślenia o swoich potrzebach, bez nadziei na relaks w SPA i wakacje, na tworzenie związku partnerskiego, na samorealizację.

 

Wszystkie te nowoczesne aspekty w myśleniu kobiet nie wykluczają całkowicie ich zainteresowania rodziną. Wyzwaniem staje się pogodzenie roli żony i matki ze sprawami zawodowymi i własnego rozwoju. Model rodziny też się zmienia, a tradycyjne role jej członków ewoluują w kierunku większej wspólnotowości, wymiany zadań, wsparcia kobiet w ich codziennych obowiązkach.

 

 

Część prac domowych przejmują mężowie i nastoletnie dzieci, więc obowiązki te wykonywane są wspólnie. Dziś dziewczyny i kobiety uważają, że mają prawo i powinny robić karierę oraz osiągać sukcesy. Nie zawsze czują już tak silną potrzebę przebywania w domu pełniąc wyłącznie rolę gospodyni, choć zapewne są i takie przypadki. Z pewnością następuje zmiana przynajmniej w sferze mentalnej.

 

Taka przemiana Polek spowodowana jest przede wszystkim ogólną emancypacją kobiet na całym świecie. Zmiany występujące w Polsce tworzą nowe warunki dla rozwoju i aktywności kobiet we wszystkich dziedzinach. Trend ten ma wciąż tendencje wzrostową i nic nie wskazuje na to, by cokolwiek się zmieniło i Polki powróciły do swych dawnych zajęć, wręcz przeciwnie, obserwuje się coraz większe zainteresowanie nowymi wyzwaniami, chęcią udowodnienia płci przeciwnej swej duchowej siły, wartości i pewności siebie. Kobiety chcą być silniejsze, chcą być bardziej niezależne, doceniane przez otoczenie, a przede wszystkim przez mężczyzn.

 

Współczesna aktywności zawodowa Polek często posiada także inny wymiar niż tylko pragnienie zaistnienia w świecie kariery. Przywołując niedawny, typowy model rodziny, gdzie jedynym źródłem utrzymania był solidny zarobek mężczyzny można zrozumieć dotychczasową bierność kobiet na rynku pracy. Dochody męża w pełni wystarczały na utrzymanie całej rodziny, często wielodzietnej.

 

 

W nowych warunkach gospodarczych jakie zaistniały także w Polsce, gdzie przeciętne wynagrodzenie pracownika wystarcza tylko na bieżące potrzeby, taki model jest często jednoznaczny z biedą i ubóstwem. Tak więc rola kobiety nie sprowadza się już tylko do zajmowania się domem i rodziną lecz także do jej utrzymania. To jest też ważny element podbudowy psychologicznej kobiet – mimo, iż coraz bardziej zdajemy sobie sprawę, że tzw. zajęcia domowe, to ciężka, niewynagradzana finansowo praca – to praca zawodowa kobiet jest możliwością kontaktu ze światem pozadomowym oraz daje poczucie wspólnej odpowiedzialności finansowej za rodzinę.

 

Te dzisiejsze perspektywy dały współczesnej kobiecie możliwość rozwinięcia się i pokazania światu, że wbrew panującej jeszcze opinii nie są one istotami słabymi z natury, lecz przeciwnie, dużo silniejszymi, przede wszystkim psychicznie, od mężczyzn. Do tej pory bycie kobietą oznaczało poszukiwanie własnej wartości. Zwrot ten zatem, kobiety umiejętnie wykorzystały, by wyzwolić się z ogólnych stereotypów dotyczących niższej pozycji kobiety w hierarchii społecznej, by w końcu pokazać na co je stać.

 

Teraźniejsza wizja roli kobiety w rodzinie z pewnością odbiega od jej dawnych modeli. Nie zawsze jest to jednak na tyle dalekie odbieganie, by móc prawomocnie zaryzykować stwierdzenie, iż Polki oddają się pracy zawodowej i przynoszą wymierne korzyści ekonomiczne rodzinie. Te z nich, które jeszcze nie zdobyły się na podjęcie nowych wyzwań, czy to ze swej nieśmiałości czy z braku możliwości rozwoju w tej kwestii, zazdrośnie zerkają w stronę przedsiębiorczych, odległych od zamierzchłych stereotypów dziewczyn lub kobiet.

 

 

Jednak, aby nie pozostać na etapie zazdrosnego zerkania konieczny wydaje się nie tylko wysiłek samych zainteresowanych, ale i odpowiedzialnych za politykę i równouprawnienie instytucji i organizacji, a wreszcie także państwa. Te procesy w Polsce zresztą następują, czego dowodem są zmiany w prawie pracy, dostosowywanie przepisów do tych panujących w Europie, system wsparcia socjalnego.

 

Jak w każdym procesie postępu nie wszystkie cywilizacyjne zdobycze są tak idealnie zbawienne, jak się je przedstawia. Także emancypacja kobiet, ich dążenia do zawodowej realizacji, a czasem tzw. pęd do kariery, mogą skutkować negatywnymi zjawiskami dla samych zainteresowanych oraz ich bliskich. Jeśli w obrębie rodziny uda się wypracować mechanizmy godzące wielość aktywności kobiet z życiem domowym, wszyscy będą zadowoleni i nikt na tym nie ucierpi.

 

 

Jeśli jednak ten model dobrze nie zadziała, wtedy grozi to dezintegracją, a nawet rozpadem rodziny. Także kobieta staje w takiej sytuacji przed trudnym dylematem – co jest dla niej ważniejsze, czy nie musi na pewien czas zwolnić, a nawet się zatrzymać (w rozwoju kariery), by bardziej zająć się rodziną. Takiej sytuacji trudno kobietom pozazdrościć…

 

Dokładnie rok temu pisaliśmy na łamach PFR o Dniu Kobiet w kontekście pierwszych tygodni rosyjskiej agresji na Ukrainę. Niestety, ta wojna nadal trwa. W tym czasie doszło do wielu aktów morderstw i przemocy dokonanych na cywilach, w tym kobietach (gwałtów, porwań, pobić, upokorzeń) i dzieciach, przez rosyjskich agresorów.

 

 

 

Ukraińskie kobiety znajdują się w szeregach żołnierzy i oddziałów pomocniczych, ale zdecydowana ich część musi żyć w warunkach wojennych – dbać o codzienny byt rodziny, opiekować się dziećmi. W tej sytuacji wszelkie dyskusje na temat emancypacji, dyskryminacji na rynku pracy, karierze zawodowej schodzą na plan dalszy – bo najważniejsze to po prostu przetrwać, przeżyć.

 

Wiele ukraińskich kobiety, głównie tych z dziećmi, zdecydowała się opuścić swój kraj i emigrować, by chronić życie swoje i rodziny. Tu znów – mimo całej otrzymywanej pomocy – muszą borykać się z wieloma problemami codzienności, ale przynajmniej nie muszą się obawiać ryzyka kalectwa, lub utraty życia. 8 marca, w Dzień Kobiet, pamiętajmy też o tych wszystkich głęboko doświadczonych, dzielnych kobietach.