Tata i córka – w obliczu wielu różnic

 

Wychowanie córki różni się od wychowania syna, o czym najlepiej wiedzą rodzice mający dzieci obu płci. O ile w dzieciństwie różnice te nie są jeszcze tak wyraźne, to w miarę dorastania coraz bardziej uwidaczniają się w dziewczynkach cechy typowe dla kobiet.

 

Relacje dzieci z rodzicami zmieniają się w miarę upływu czasu, a wzajemne odnoszenie się ojców i córek jest szczególnym ich rodzajem. Efekty wychowania w dzieciństwie mają wpływ na relacje z dorastającymi, a potem z dorosłymi dziećmi. Im będą bliższe, oparte na zaufaniu i miłości, tym większe są szanse, że przetrwają wszelkie burze.

 

W pewnym momencie ojciec zaczyna zdawać sobie sprawę, że jego ukochana córeczka wyszła już z wieku dziecięcego i stała się nastolatką, ze wszystkimi tego konsekwencjami.

Dziewczyna dojrzewa i staje się pod względem fizycznym kobietą, co związane jest z niepokojem i obawami, towarzyszącymi prawie zawsze sprawom funkcjonowania naszego organizmu. Niezastąpiona jest mama, która jako dojrzała kobieta wyjaśnia córce zachodzące w jej ciele zmiany i pomaga w ich przejściu. To czas, kiedy córka zwraca się ze swoimi problemami raczej do mamy, niż do taty. Jednak i ojcu nie powinny być obce tematy związane z dojrzewaniem dziewcząt, choć trzeba, by wstrzymał się z opiniami i pytaniami, zanim córka nie oswoi się ze zmianami, które przeżywa.

 

 Relacje córki z ojcem w okresie dojrzewania zmieniają się, a nowa sytuacja rodzi dystans wynikający z naturalnej wstydliwości, po obu stronach. Nie jest łatwo ojcu rozmawiać z córką o dojrzewaniu, ale nie należy też tego tematu zupełnie unikać. Trzeba zachować delikatność, nie naciskać, gdy dziewczyna nie chce z ojcem poruszać spraw dotyczących zmian jej fizyczności.

Jednym z objawów tej zmiany są przeżywane przez młode dziewczyny sprawy własnego wyglądu. Dotyczą one żywienia, aktywności fizycznej, mody i kosmetyków. Moment, kiedy nastoletnia córka zaczyna się malować, stanowi dla ojca sygnał, że czas jej dzieciństwa dobiegł końca. Komentowanie wyglądu dziewczyny wymaga ostrożności. Nawet żartobliwe zdanie może być odebrane jako krytyka i spotkać się z negatywną reakcją córki.

 

Relacje z koleżankami, a potem i z kolegami, w szkole i sąsiedztwie to kolejny temat dyskusji w domu. Obserwacje, żale, radości, wszystko to miesza się ze sobą i zmienia. Pół biedy, kiedy córka nie ma większych problemów ze znalezieniem koleżanek czy przyjaciółki, gdy rówieśnicze relacje oparte są na lojalności i szczerości. To jednak model idealny i często zdarzają się trudne sytuacje, zwłaszcza między dziewczynami.

O ile dziecko jest otwarte i wychowane do dzielenia się swoimi sprawami, można mu doradzić. Tutaj córka raczej zwraca się do matki, ale i ojciec może podpowiedzieć rozwiązania, wskazać na elementy błahe i ważne w relacjach córki z rówieśniczkami.

 

Tata nie powinien się dziwić, że częstsze stają się wspólne wyjścia mam i córek na zakupy w sklepach czy w Internecie. Dyskusje o rozmiarach, kolorach i krojach zdają się nie mieć końca. W okresie dorastania córki bardziej zbliżają się do matek, tam odnajdują zrozumienie i wspólne tematy. Tata może się poczuć odstawiony na boczny tor, ale czasem ojciec może się wypowiedzieć na temat planowanego zakupu czy nowego stroju. Córka zawsze liczy na pochwałę swojego wyglądu, zauważenie zmiany, na komplementy.

Dla równowagi tata może spędzać z córką czas wspierając jej pasje, hobby, uprawiając sporty.

 

Nie jest łatwo uzyskać zaufanie nastoletniej córki. Okres buntu, procesy dojrzewania, powodują często rozdrażnienie dziecka, które szuka ujścia dla swoich emocji. Często ich ofiarą pada rodzic. Ojcowie, którzy nie zawsze pojmują zachodzące zjawiska, są doskonałym celem. Najważniejsze to spokojnie przeczekać burzę, by powrócić do rozmowy po jakimś czasie.

 

Należy się, drodzy ojcowie, przyzwyczaić do tego, że córka nie jest już małą dziewczynką, a dorastającą nastolatką. Dobiera kobiece stroje, interesuje się modą, dba o ubiór i własny wygląd. Na rodzinnych uroczystościach towarzyszy nam teraz elegancka nastolatka. Dawne pląsanie w kółeczko zastąpione zostaje tańcem ojca z córką i jest to moment, kiedy tata jest dumny z córki.

 

Rodzice znają własne dziecko najlepiej, mogą mu więc pomóc w wyborze dalszej drogi. Pomogą ocenić zdolności, siły, zainteresowania, oddzielić chwilowe fascynacje od długofalowych zamiarów. Dorosłe życie naszych dzieci pokazuje, czy dobrze je wychowaliśmy. Nie zawsze to jest takie proste, ale kiedy wiemy, że dołożyliśmy wszelkich wysiłków, by dobrze przygotować dziecko do samodzielnego życia, do dokonywania trafnych życiowych wyborów, możemy być spokojniejsi o jego przyszłość.

 

Takim sprawdzianem mogą być sytuacje, kiedy dorosła córka poszukuje życiowego partnera. Zapewne porównuje go z własnym ojcem. Zwraca uwagę na jego pozytywne cechy, które widziała u ojca w domu rodzinnym.

Stopniowo dzieci wychodzą spod kurateli i opieki rodziców, w kierunku własnego, samodzielnego życia. Kiedy córka przedstawi swojego przyjaciela, narzeczonego to trudna chwila dla ojca. Ale jego spojrzenie może być pomocne; warto, by córka z tego skorzystała.