Jak pomagać dziecku w nauce – oto kilka sposobów

 

Po słodkim wakacyjnym odpoczynku od nauki dzieci i młodzież szkolna na powrót muszą się przystosować do innego rytmu dnia i oddzielić od siebie czas poświęcany na obowiązki i na odpoczynek. Poranne, czasem bardzo wczesne wstawanie, śniadanie w domu i to drugie, przygotowane do szkoły, potem dojście, lub dojazd – niekiedy wcale daleki – do swojej szkoły.

 

 

Do tego intensywna i systematyczna nauka od pierwszych dni w szkole, aby uniknąć zbędnych zaległości, przygotowania do kartkówek, testów, sprawdzianów, prac klasowych i egzaminów (ósmoklasisty i maturalnego).

 

Niestety, często niełatwo się do niej samemu zmotywować. Istnieją na szczęści sprawdzone sposoby, dzięki którym rodzice mogą zachęcić swoje dziecko do poszerzania wiedzy wesprzeć je w nauce.

 

 

Najlepiej już od początku września przyzwyczaić młodego ucznia do nauki w stałym miejscu i godzinach. Poszerzaniu wiedzy będzie sprzyjała cisza i spokój, dlatego dobrze jest zadbać, by w czasie odrabiania lekcji nie rozpraszał dziecka odgłos włączonego radia, telewizora, laptopa, ani głośne rozmowy innych domowników.

 

 

Dziecko powinno mieć zapewniony czyste i uporządkowane miejsce do nauki, najlepiej z biurkiem, na którym będzie mogło rozłożyć książki, zeszyty oraz inne przybory.

 

Istotne jest również to, aby rodzic w tym czasie nie odciągał dziecka od wykonywanej pracy, nie wydawał mu innych poleceń i nie poruszał rozpraszających je tematów.

 

Ważną motywacją dla ucznia w dalszych postępach w nauce są pochwały ze strony dorosłych. Rodzic winien uważnie słuchać, co dziecko mówi o szkole. Najlepiej jest docenić jego postępy w nauce poprzez entuzjastyczne reakcje, gdy np. otrzyma dobre stopnie.

 

 

Zadaniem rodzica jest też pomóc dziecku w znalezieniu jego mocnych stron, a odkrywanie zalet pomoże mu zbudować poczucie własnej wartości. Rodzice powinni rozmawiać z dziećmi o różnych sprawach (oczywiście stosownie do wieku i poziomu percepcji dziecka), a więc i pytać, jak minął dzień w szkole, czy jest z czegoś zadowolone, czy nie napotkało problemów w sferze nauki, albo w kontaktach rówieśniczych.

Rodzice powinni też pokazać, że praca się opłaca, bo jej efekty są dostrzegane i doceniane. Odpowiednia wiedza i aktywność na lekcjach zapewne nie pozostaną niezauważone.

 

Rodzice mogą pomóc rozwinąć dziecku jego zainteresowania i dostarczyć mu wiarę we własne możliwości, która zachęci je do poszerzania wiedzy. Jeżeli nasze dziecko zainteresuje się tematem, który w szkole jest omawiany jedynie pobieżnie, nic nie stoi na przeszkodzie, aby zgłębić go w domu.

 

Warto zabrać córkę lub syna choćby do muzeum, czy innej placówki kultury lub nauki, by pogłębić wiedzę na temat interesujących młodego człowieka zagadnień, oglądać wspólnie filmy o tej tematyce. Przyda się też ośmielić dziecko, by nie bało się zadawać pytań. Jeśli nie umiemy sami udzielić na jakieś pytania odpowiedzi, najlepiej poszukać ich razem.

 

 

Rozwojowi dziecka pomagają też różnego rodzaju zajęcia dodatkowe. Odbywają się one zarówno w szkołach, jak i innych placówkach. Niektóre z nich są odpłatne, inne – najczęściej te organizowane w szkołach - prowadzone są bez dodatkowych opłat (choć na ogół są z nimi związane jakieś koszty – np. transport, materiały). Niemniej zawsze wymagają one zaangażowania rodziców – ustalenia harmonogramu, dowiezienia i przywiezienia, zadbania o potrzebne materiały.

 

Warto jednak rozważyć uczestnictwo dziecka w takich dodatkowych zajęciach (artystycznych, sportowych) – na pewno pozna tam nowych rówieśników, nabędzie dodatkowych umiejętności, a może odkryje swoją życiową pasję.

 

Zdarza się, że zła ocena lub uwaga ze strony nauczyciela, potrafi zniechęcić dziecko do nauki i odebrać mu wiarę we własne możliwości. Kiedy usłyszymy od dziecka takie opinie, że „nie dam rady" lub „i tak mi to nie wyjdzie" musimy zareagować.

 

 

Strach przed niepowodzeniami czasem wywołuje decyzje o rezygnacji. Nie należy ignorować takich postaw, tylko spróbować szczerze porozmawiać, motywować, uwypuklić zalety dziecka i zapewnić, że ze wszystkim sobie poradzi. Nie wolno dopuścić, by młody człowiek myślał o sobie jako takim, który jest gorszy i nie radzi obie z problemem.

 

Niektóre dzieci bardzo dotkliwie odczuwają szkolne porażki, nie chcą o nich rozmawiać, popadają w rodzaj „czarnowidztwa” (nic mi się nie udaje, nie radzę sobie, to za trudne, itp.). Można spróbować przeczekać taki atak złego nastroju i wrócić do propozycji rozmowy po jakimś czasie. Istotne, by nie zostawiać dziecka samego z problemem.

 

Na pewno pomoc rodziców przy odrabianiu lekcji i nauce w domu jest szczególnie ważna. To też rodzaj kontroli, jak dziecko radzi sobie ze szkolnymi zadaniami i okazja do wyjaśnienia, jeśli czegoś do końca nie rozumie.

 

 

W miarę kolejnych lat edukacji te zadania i dla rodziców staja się trudne. Zakres wiedzy, jaką mają do opanowania uczniowie polskich szkół jest bardzo szeroki, a wiedza rodziców nie zawsze jest aktualna i tak szeroka.

Niemniej warto próbować pomagać swemu dziecku, bo i my też przy tej okazji możemy się sporo nauczyć, albo chociaż przypomnieć sobie, dawne szkolne lata, wrócić do tematów, które nas wtedy interesowały. W starszych klasach młodzież ma już wypracowane swoje metody nauki, ale wcześniej dobrze jest, kiedy uczeń nauczy się jak się uczyć.

 

Coraz powszechniejszym zjawiskiem są korepetycje. I to nie tylko dla uczniów, którzy słabiej sobie radzą, ale także dla tych dobrych. Wymogi dostania się do szkół średnich (tegoroczny rok był pod tym względem rekordowy, a następny szykuje się podobnie), czy na studia tak wzrosły, że szkoła i samodzielna nauka często nie są w stanie przygotować ucznia do osiągnięcia wysokich wyników na egzaminach.

 

 

 

Należy też pamiętać, że okres nauki szkolnej to również duże obciążenie dla organizmu dzieci i młodzieży. Wpływ na optymalny rozwój dziecka w okresie jego intensywnego wzrostu i rozwoju ma dieta. Ważne, aby była dobrze zbilansowana i zawierała w swoim składzie wiele witamin oraz innych składników odżywczych. Ważną rolę odgrywają m.in. witamina D oraz wielonienasycone kwasy tłuszczowe Omega-3, do których zaliczamy DHA (kwas dokozaheksaenowy), EPA (kwas eikozapentaenowy) i ALA (kwas α-linolenowy).

 

Witamina D jest nie tylko potrzebna do prawidłowego wzrostu kości, wspiera też pracę mięśni i pomaga w prawidłowym funkcjonowaniu układu odpornościowego, DHA stanowi ważny element budulcowy ośrodkowego układu nerwowego i ma wpływ na utrzymanie prawidłowego funkcjonowania mózgu oraz utrzymanie prawidłowego widzenia, a razem z EPA przyczyniają się do właściwej pracy serca.

 

Przebywanie na świeżym powietrzu, dużo ruchu (nie tylko na lekcjach WF), aktywność sportowa, choćby tylko amatorska, to także ważny aspekt prawidłowego rozwoju dzieci i młodzieży, nie pozostający bez wpływu na ich predyspozycje do nauki.