Decydujące minuty – czy możemy choć na chwilę zostawić małe dziecko samo w domu?

Zdarzają się takie sytuacje, i wie o tym każdy rodzic, że trzeba pilnie wyjść na chwilę z domu. Dosłownie na kilka minut, by coś załatwić, pomóc sąsiadowi, czy przynieść coś z dworu do mieszkania lub nabyć w sklepie brakujący towar. Takie rzeczy się zdarzają i trudno wszystko zaplanować i załatwić zawczasu.
Mając pod opieka małe dziecko zastanawiamy się, czy może on zostać na tą chwilę zupełnie samo? Czy nic sobie nie zrobi, czy będzie bezpieczne?

Zapisy prawne stanowią, że zdrowe dziecko może samo zostać w domu po ukończeniu 7. roku życia. Podstawę w tym zakresie stanowi art. 106 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeksu wykroczeń: „Kto, mając obowiązek opieki lub nadzoru nad małoletnim do lat 7 albo nad inną osobą niezdolną rozpoznać, lub obronić się przed niebezpieczeństwem, dopuszcza do jej przebywania w okolicznościach niebezpiecznych dla zdrowia człowieka, podlega karze grzywny albo karze nagany".

 

Przepis jest bardzo ogólny, można go różnie interpretować, zwłaszcza jeśli chodzi o "okoliczność niebezpieczna dla zdrowia". Mogą być one najróżniejsze – dziecko może przytrzasnąć sobie palce drzwiami, przewrócić się na fałdzie dywanu i potłuc, uderzyć się o krzesło…

 

Dzieci w każdym wieku potrafią być bardzo kreatywne i ciekawskie, a maluchy po prostu poznają świat i pragną wszystkiego dotknąć, spróbować
Rodzice – w większości wypadków – potrafią ocenić stopień samodzielności i odpowiedzialności swojego dziecka. Zapewne większość dorosłych raczej zabierze dziecko ze sobą niż zostawi samo – ale część podejmuje ryzyko i wychodzi, np. podczas snu dziecka. Te przysłowiowe ,,kilka minut” może jednak niekiedy zaważyć na zdrowiu, a nawet życiu dziecka (nagły upadek, zakrztuszenie się). Poza tym coś niespodziewanego może też przydarzyć się samemu rodzicowi.

 

Eksperci z brytyjskiego Krajowego Towarzystwa Zapobiegania Przemocy wobec Dzieci (National Society for the Prevention of Cruelty to Children) reprezentują pogląd, że dziecko może zostać samo w domu dopiero po ukończeniu 13. roku życia. Jednak inni psychologowie twierdzą, że bezpieczna granica to 10 lat, choć uzależniają to od różnych czynników, głównie dotyczących dojrzałości emocjonalnej dziecka.

Zwracają uwagę, że dziecko powinno rozumieć i mieć świadomość, gdzie przebywają rodzice, jak długo ich nie będzie oraz mieć zapewnioną możliwość szybkiego kontaktu – np. przez telefon komórkowy, czy to z rodzicami, czy z najbliższymi krewnymi, znajomymi itp. Warto też – co jest już o wiele trudniejsze – uświadomić i nauczyć dziecko, gdzie może zwrócić się o pomoc w razie jakiś zupełnie nieprzewidzianych i wyjątkowych okoliczności, kiedy nie udaje mu się skontaktować z wymienionymi osobami. Powinno znać numer telefonu alarmowego, ew. policji i pogotowia.

Istnieją przykłady na to, że nawet małe dzieci potrafią właściwie reagować w obliczu zagrożenia i skontaktować się z właściwym numerem alarmowym prosząc o pomoc.

Niemniej jednak – co podkreślają wszyscy specjaliści – jeśli rodzic nie ma już innego wyjścia, dziecko nie powinno pozostawać samo przez zbyt długi czas.