Po co nam wspólny obiad?

Jedzenie to jedna z najważniejszych rzeczy w naszym życiu. Nie da się bez niego długo wytrzymać i jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania i życia w ogóle. Często nawet nie zastanawiamy się, jak wielką rolę odgrywa, bo w dobie przeróżnych obowiązków i zajęć jedzenie staje się coraz szybszą czynnością zaspokajającą głód. Rola jedzenia, szczególnie w towarzystwie, jest niezwykle istotna i choć wydaje się czymś tak zwyczajnym, ma ogromny wpływ na jednostki i grupy.

Praca, dom, szkoła, zajęcia pozalekcyjne, obowiązki domowe i wiele wiele innych. I tak w kółko, codziennie, w coraz szybszym tempie. Śniadanie w biegu na stojąco, obiad do odgrzania w lodówce, kolacja przed telewizorem lub komputerem. Tak, niestety, często wyglądają rodzinne posiłki w naszych domach. I choć każdy ma na głowie wiele spraw, to własnie my, dodrosli, powinniśmy zrobić wszystko co w naszej mocy, aby rodzina wspólnie spożywała posilki lub choćby jeden posiłek dziennie. Dlaczego? Naukowcy już dawno odkryli, że nastolatki, które spozywają regularne posiłki ze swoją rodziną, osiagają znacznie lepsze wyniki w szkole, a także cechuje je niższy poziom zachowań depresyjnych.

Inne badania przeprowadzone przez amerykańskie The National Center on Addiction and Substance wykazały, że młodzi ludzie spożywający rodzinne kolacje minimum trzy razy w tygodniu, rzadziej próbowali alkoholu, nie nadużywali narkotyków i rzadziej palili papierosy. Można zadać pytanie, co takiego jest we wspólnych posiłkach, że mają tak wielką moc?! Przecież to tylko chwila spędzona razem, kiedy w większości mamy pełną buzię. Jednak to własnie czas wspólnego poisłku jest doskonałym momentem do rozmowy, do podjęcia ważnych tematow, dowiedzenia się, co wydarzyło się dziś w życiu naszego dziecka oraz współmałżonka.

Podczas posiłku mamy szansę ustalić ważne dla danej rodziny kwestie, pośmiać się, ale też przekazać zdrowe nawyki żywieniowe, ponieważ udowodniono, że dzieci spożywające posiłki z rodziną, w przyszłości cechują się znacznie zdrowszym i bardziej rozsądnym podejściem do kwestii zywienia. To szczególnie istotne w wieku nastoletnim, kiedy wiele zwłaszcza młodych dziewczyn boryka się z zaburzeniami odżywiania.

Nie od dziś wiadomo, że wspólne poisłki są nie tylko dobrem dla dzieci, ale też dla rodziców. Rodzice, którzy spędzają wspólny czas przy stole są znacznie szczęśliwsi i obniża się u nich poziom stresu związany z wydarzeniami w pracy zawodowej. Rodzice w czasie poisłku mają niepowtarzalną szansę na nauczenie swoich dzieci nie tylko manier przy stole, ale wprowadzenia ich w sztukę konwersacji i relacji, czyli umiejętności niezbędnych w ciągu całego życia. W tym czasie możemy opowiadać historie rodzinne, dzieci mogą poznać fakty z życia rodziców i dowiedzieć się, jak rodzice poznali się i co robili gdy byli młodzi. Warto pamiętać, że wspólny posiłek można (a nawet należy!) spożywać z dziećmi już od najmłodszych lat. Nawet jeśli dziecko ma swoje krzesełko i zupełnie inne danie na talerzu, ten wspólny czas z krzesełkiem do karmienia przy stole jest zalążkiem, który z czasem będzie kiełkować i owocować.

Dzięki temu, dzieci od początku zyskują znacznie większe poczucie bezpieczeństwa, poczucie bycia członkiem wspólnoty, zmniejsza się ich poziom stresu, a do tego podczas rozmów i interakcji rodzic – dziecko zwiększa się ich zasób słów i rozwija język. Żyjemy w biegu, jednak warto zarezerwować choćby jeden poislek dziennie dla rodziny, lub ustalić rodzinne weekendy, kiedy czas posiłku jest momentem na rozmowę, bliskość i radość.

Nie rozwiązujmy problemów i nie podejmujmy trudnych tematów w tym czasie, aby posiłek nie zaczął kojarzyć się dzieciom z kłotniami i uwypuklaniem trudności. Pamiętajmy, że nie zawsze musi być to poislek serwowany na pięknej porcelanie, skladający się z dwóch dań i deseru. Stawiajmy sobie realne wymagania w tej kwestii, pamietając, że ważniejsza od ilości jest jakość posiłku i atmosfera przy stole. Nawet jeżeli pod stołem jest masa okruchów, koszulka ma plamę od zupy, a kropelki sosu znajdują się na ścianie, jeśli na twarzach króluje uśmiech, a buzie nie zamykają się od rozmowy, jesteśmy szczęściarzami.