„ADHD, zaburzenia snu, zaburzenia nastroju, depresja, zaburzenia afektywne dwubiegunowe, zaburzenia behawioralne, agresja, zaburzenie opozycyjno-buntownicze i inne są częścią jednego syndromu, który przejawia się w różnych ekspresjach klinicznych” – tłumaczy psycholog psycholog Bogna Białecka w filmiku zatytułowanym „Czym jest zespół stresu elektronicznego” – dodając ponadto, że „możemy mieć w tej chwili wysyp chorób psychiatrycznych u dzieci, które nie wynikają z żadnych predyspozycji biologicznych, neurobiologicznych, lecz są wynikiem nadmiernej ekspozycji na ekrany”.

Z danych, które w lutym br. opublikował Narodowy Fundusz Zdrowia w raporcie dotyczącym depresji wynika, że między 2013 a 2018 rokiem o 113 procent wzrosła liczba osób poniżej 18. roku życia przyjmujących antydepresanty. W tym samym czasie o blisko 72 procent w tej samej grupie wiekowej wzrosła liczba korzystających z opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień. Przypadek? Na pewno nie ma jednoznacznej odpowiedzi, ale raczej błędem byłoby niezauważanie tego faktu... A jeśli dziecko cierpi „tylko” na „chroniczną drażliwość” albo ma „częste wybuchy agresji”, to czy poszukując przyczyn, również warto zainteresować się zespołem stresu elektronicznego?

Jak częsty i jak bardzo poważny jest to problemem? Jak się przejawia? Jakie są jego konsekwencje? I co zrobić, jeśli dotyczy naszego dziecka? Jak mu pomóc?